Veel mensen weten dit niet over mij, maar ik mocht van mijn ouders pas op mijn veertiende een Instagram-account aanmaken. Dit had alles te maken met hoe mijn ouders in het leven stonden en hoe ze zagen dat ik gepest werd op school.

"Mijn ouders waren best voorzichtig. Ze wilden mij beschermen tegen de online wereld, omdat ik in het dagelijks leven al genoeg nare dingen meemaakte op school."

En ondanks dat ik (nog) geen social media mocht gebruiken — en al helemaal geen video’s mocht maken op YouTube — ontwikkelde ik een intrinsieke interesse in social media. Ik zag grote makers op YouTube video's maken waarmee ze duizenden mensen inspireerden. Het idee dat ik een plek kon creëren waar ik mezelf kon uiten op een manier die op school niet mogelijk was, maakte mijn interesse alleen maar groter.

In goed overleg met mijn ouders mocht ik een YouTube-kanaal aanmaken waarop ik het eerste jaar alleen met mijn stem te horen mocht zijn. Dat jaar was voor mij ideaal om van alles uit te proberen en erachter te komen wat ik leuk vond om te maken. Na dat jaar vonden mijn ouders dat ik op een volwassen manier met social media omging, en mocht ik — in overleg — ook met mijn gezicht in beeld.

"Mijn ouders waren bang dat ik te maken zou krijgen met haat."

Maar dat bleek best mee te vallen! Veel mensen vonden het leuk wat ik deed; ik kreeg zelfs positieve reacties op mijn video’s. Later kreeg ik zeker te maken met haatreacties — in deze wereld ontkom je daar niet aan — maar waar mijn ouders bang voor waren, namelijk dat dit mijn leven lastiger zou maken, is nooit uitgekomen. Hierin is mijn enthousiasme mij ten goede gekomen. Ik kon mijn ei kwijt in het maken van video’s, en dat zorgde ervoor dat de meningen van anderen me niet meer raakten. Ik had gevonden wat ik leuk vond, en dat maakte mijn tijd op de middelbare school een stuk leuker!